Kiła

Choroby przenoszone drogą płciowa tzw STD (sexually transmitted diseases). Należą do nich m.in.: kiła, rzeżączka, nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, opryszczka, drożdżyca, kłykciny kończyste (wirus HPV), HIV, a nawet infekcje wirusami zapalenia wątroby typu B i C.

Kiła (Lues, syphillis)

Powoduje ja krętek blady (treponema pallidum). Może trwać wiele lat i mieć okresy objawowe i bezobjawowe. Krętki wnikają do organizmu przez błony śluzowe i skórę. Powstaje wówczas tzw objaw pierwotny – drobne owrzodzenie lub nadżerka. Dzieje się to po 3-4 tyg od kontaktu zakaźnego. Powiększają się okoliczne węzły chłonne. Pacjent jest wtedy bardzo zakaźny. Najczęściej lokalizuje się on na narządach płciowych. U kobiet może wystąpić w pochwie lub na szyjce macicy, może pojawić się też w odbycie. Wówczas jest niewidoczny. Mija po kilku tygodniach cez śladu.

Potem następuje kiła drugiego okresu. Trwa ona od 9 tygodnia do 2 lat od zakażenia. Pojawiają się wówczas osutki na ciele. Ustępują samoistnie ale mogą nawracać i zmieniać wygląd. Ponadto może pojawić się tzw angina kiłowa, kiłowe zapalenie gardła i krtani, łysienie kiłowe, bielactwo kiłowe.

Po upływie 2 lat od zakażenia mamy już kiłę późną. Może mieć ona wieloletni i bezobjawowy przebieg. Ale może być także objawowa. Pojawia się kilka – kilkanaście lat po zakażeniu i ma ciężkie następstwa. Zmiany mogą dotyczyć skóry (guzki, nacieki, owrzodzenia), kości, układu sercowo-naczyniowego, układu nerwowego. W obrębie serca i naczyń może dojść do tętniaka i zapalenia aorty, niedomykalności zastawki aortalnej, kilaka mięśnia sercowego. W układzie nerwowym dochodzi do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu oraz rdzenia. Może wystąpić tzw porażenie postępujące i wiąd rdzenia. Do zakażenia kiłą może dojść także w ciąży. Infekcja może zostać przeniesiona na płód i spowodować u dziecka kiłe wrodzona.

Diagnostyka Kiły

Lekarz wenerolog w diagnostyce kiły wykorzystuje wykrywanie krętków bladych w materiale pobranym z owrzodzenia kiłowego oraz tzw odczyny kiłowe. Zaliczamy do nich następujące odczyny: USR, VDRL, RPR, FTA, FTA-ABS, TPHA, TPI oraz metody immunoenzymatyczne. Odczyny pozytywizują się w różnym okresie od początku infekcji. Najwcześniej 3-4 tyg od zakażenia. W większości tez ulegają negatywizacji po kilku miesiącach albo nawet latach. Jednak niektóre z nich pozostają dodatnie nawet po wielu latach.

Leczenie kiły

Leczenie kiły zależy od jej okresu. W kile wczesnej używa się penicyliny, a w przypadku uczulenia tetracyklin lub erytromycyny. W przypadku kiły późnej leki podawane są przede wszystkim domięśniowo lub dożylnie w większych dawkach oraz dłużej. Po leczeniu obowiązuje kontrola odczynów kiłowych.

Powrót